VAZGEÇTİM

                                              VAZGEÇTİM

         Hayal kurmayı öğretmişti küçükken ilkokul öğretmenim. O  minicik boylarımızla kocaman sıralara oturduğumuz ilk gün.Ben  ve arkadaşlarım için zor olmamıştı,zaten her çocuk hayal dünyasında yaşamaz mıydı.Sadece terim isimlerini bilmezlerdi.Büyükler gibi terim  isimlerini bilip anı yaşamamaktansa, anı yaşamayı tercih ederlerdi.

O gün okuduğum kitabın etkisinde olsa gerek,bir sürü renkli balonlarla gökyüzün de uçmayı hayal etmiştim.O günden belliydi herhalde hayallerimin kainatın sınırlarını aşacağı.

Zamanla bende büyüdüm,büyüdükçe hayallerimle gerçekler arasında uçurumlar oluştu.Hayallerim  kalp kırıklığına dönüştü.Ve bir gün hayal kurmaktan vazgeçtim.Anladım ki artık çocuk değilim.Renkli balonlarla gökyüzünde uçamıyorum.

Böylece kendimi hayatın ellerine bıraktım.Kaderimin sürprizler yapmasına izin verdim.Bazen mutluluğa götürdü bazen de kedere.Ama beni şaşırtmayı hiçbir zaman unutmadı.

Artık büyüğüm hayallerle değil gerçeklerle yaşıyorum.

BİR KALEM BİR DÜNYA